Bij mijn ING-filiaal hebben ze niets aan het toeval over willen laten om het coronavirus effectief te vermijden. Het pand is bestickerd, de weg naar de ingang voorzien van pijlen en strepen om wachtenden op de gewenste afstand van elkaar te houden. Naar binnen mogen maar maximaal twee mensen. Pas wanneer een van hen de bank verlaat, mag de volgende wachtende het gebouw betreden. Het geduld van klanten wordt op de proef gesteld. Waar voorheen een wachttijd van hoogstens vijf minuten “normaal” was, moeten mensen nu zeker een half uur in de rij staan.
Niet-klanten hebben overigens weinig boodschap aan de door ING bedachte maatregelen. Zij lopen kriskras door de rij wachtenden over de stoep, zonder enige acht te slaan op het nieuwe normaal: op minimaal anderhalve meter afstand blijven van medeburgers teneinde de kans op besmetting met het Covid-19-virus te minimaliseren. ING treft hier overigens geen enkele blaam: bankmedewerkers zijn nu eenmaal geen BOA’s en kunnen anderen dan hun klanten niet van de openbare stoep weren.
Eenmaal binnen in het filiaal van ING lijkt het strakke beleid een vervolg te hebben gekregen: personeel loopt met een mondkapje en op de vloer zijn loop- en afstandslijnen aangebracht volgens de RIVM-richtlijnen. Al snel wordt duidelijk dat verreweg de meeste klanten niet voor een goed financieel gesprek naar de bank gekomen zijn. De ING-medewerkers blijven buiten beeld. De klanten komen vooral om contant geld te storten op hun rekening. Het gebruik van bankbiljetten is in het coronatijdperk min of meer taboe verklaard. Pinnen, en dan nog het liefst contactloos, is het nieuwe normaal.
Nu beschikt mijn ING-filiaal over slechts één stortingsapparaat. En wat ook niet helpt om de doorstroom van klanten te bevorderen, is dat dit apparaat geregeld biljetten weigert, waarna de klant deze opnieuw moet aanbieden, hetgeen erg tijdrovend is. Het lijkt wel of de machine telkens een coronatest uitvoert op het ingeleverde bankpapier. Niettemin lukt het uiteindelijk om alle ingevoerde vijftigjes en twintigjes geaccepteerd te krijgen. De storting is voltooid.
Trouw heb ik alle aanwijzingen van het stortingsapparaat opgevolgd en elke handeling afgesloten met een druk op de knop. Maar dan komt het grote manco aan het licht. Waar ING in het voortraject, tot aan de laatste streep voor het stortingsapparaat, iedereen keurig op afstand van elkaar heeft proberen te houden, ontbeert het toetsenbord een plastic afdeklaag, staat er geen desinfecterende spray klaar voor de volgende klant om het display te reinigen, dan wel een bak met wegwerphandschoenen, en is er zelfs geen mogelijkheid om je handen te wassen na de stortingsprocedure.
ING houdt haar klanten liefst op afstand, maar stort ze vervolgens in een ongewis avontuur waarvan de afloop in het ergste geval is terug te vinden in de dagelijkse coronacijfers van het RIVM. Je geld mag dan misschien veilig zijn bij ING, de bezitter is dat geenszins.
Ruut Verhoeven